8 ربیع الاول شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام)

  «ألسَّلامُ عَلَیکَ یَاحَسَن بنِ عَليّ العَسکري(علیهماالسّلام)»

شهادت جانسوز یازدهمین پیشوای شیعیان،ابوالإمام المنتظر، حضرت امام حسن
عسکری(علیه السلام) را به پیشگاه مقدس و منوّر قلب عالم امکان، تنها
فرزند آن امام،حضرت بقیة الله الأعظم، امام زمان(عجل الله تعالی
فرجه الشریف) و تمامی شیعیان و منتظرین منتقم آل
محمد(صلوات الله علیهم اجمعین) تسلیت و
تعزیت عرض می نمائیم.

 

 

             ** زهرا(س) که وجودش سبب خلقت ماست **
                                             ** صد شکر که نور مهـر او در دل ماست **

             ** فـرمود امـام عـسـکـری(ع) در وصـفـش **
                                             ** ما حجت خلق و فاطمه(س) حجـت ماست **

 

حضرت ابومحمّد حضرت امام حسن عسكرى(عليه السلام) در اوّل ماه ربيع الاوّل سال 260 هجرى، بيمار شد و در روز جمعه هشتم همين ماه در همين سال به شهادت رسیدند. حضرت امام حسن عسكرى(عليه السلام) هنگام وفات 28 سال داشت و جسد مطهّر او را در «ســامــراء» در خانه خود كنار قبر پدر بزرگوارش، به خاك سپردند. پسرش حضرت مهدى منتظر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را كه اميد جهانيان براى تشكيل حكومت حقّ جهانى است، بجاى گذارد. ^(۱)

 

^{(۱) نام كتاب: نگاهى بر زندگى دوازده امام (ع)، مؤلف: نابغه و فقيه بزرگ، علامه حلّى، ترجمه: محمد محمدى اشتهاردى؛ گذرى بر زندگى امام يازدهم حضرت حسن عسكرى(ع).}

*********************** 

قـالَ الإمـام
عسکری(عليه السلام):
اَوْرَعُ النّاسَ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ
الشُّبْهَةِ، اَعْـبَدُ النّاسِ مَنْ اَقامَ عَلى
الْفَـرآئِضِ، اَزْهَـدْ النّاسِ مِنْ تَرَكَ الْحَرامَ،
اَشَــدُّ الــنّـاسِ اجْـتِـهـادا مَـنْ تَــرَكَ الــذُّنُــوبَ. (۲)

 

حضرت امام حسن عسكرى(عليه السلام) فرمود:

  ×پارساترين مردم كسى است كه توقف كند نزد شبهه

  ×عـابدتـرين مردم كسى است كه به پا دارد فـرائض را

  ×زاهـدتـرين مـردم كسى است كـه تـرك كـند حـرام را

  ×از هـمه مـردم كوشـش و مـشـقـتش بيـشتـر اسـت 
          كسى كه ترك كند گناهان را.

 

^{(۲)  (بحارالانوار) 75/373.}

***********************

حـضرت امام حـسن عسکری(علیه السلام) فـرمودند: از گـناهـانى كه
آمرزيده نمیشود قول آدمى ست كه میگويد كاش مؤاخذه
نمى شدم مگر به همين گناه، يعنى كاش گناه من
همين بود، من در دل خود گفتم كه اين مطلب
دقيقى است و شايسته است از براى
آدمى كه تفقد كند از نفس خود
هر چـيزى را. چـون ايـن در دل
من گذشت آن حضرت رو كرد بر من و
فرمود: راست گفتى اى ابـوهاشم مـلازم شو
آنچه را كه در دل خود گذرانيدى پس به درستى كه
شـرك در ميان مردم پنـهان تر است از جـنبيـدن مورچه بر
سـنگ خـارا در شـب تـاريك و از جنـبـيدن مـورچه بر پلاس سياه. (۳)

 

^{(۳) (الخرائج) راوندى 2/688.}

 

*********************** 

«السلام عليک يا ابوالامام المنتظر»

       ** شد در عزای نور خدا عـسگـری حـسن(ع) **
                                                ** گریان دو چشم حجـت حق، صـاحـب زمـن **

       ** شال عزا به گردن صاحب الزمان(عج) بین **
                                                ** نــالـان ز غـــم شــده، انـــوار پــنـــج تــن **

       ** زهـر جـفـا به کام حـسـن(ع) ریخت معـتـمد **
                                                ** برسرزنان زقتل وغمش گشته مرد و زن **

       ** پژمرده گشت گلشن هادی(ع) چو از خزان **
                                                ** از نـغــمـه مـانـد زیـن هـمـه بـلـبـل چـمـن **

       ** چون شـمع سـینه سوز تو عنقا بیا بسوز **
                                                ** در سوگ آن شهید خدا عسگری حسن(ع) **

 

 

^{منبع شعر: کتاب زمزمه هاي مرحوم حاج احمد دلجو، ص163.}

 

 

 

 

**اللّهم عجّل لوليک الفرج**

شهادت حضرت سکینه بنت الحسین(ع)

در روز 5 ربيع الأول، سنة 117، عقيله قريش، حضرت سكينه (عليهاالسلام) دختر حضرت امام حسين(عليه السلام)، در مدينه وفات يافت.

ابوالفرج گفته كه حضرت سكينه (عليهاالسلام) در شب وفات كرد. حركت جنازه از شب تا صباح تأخير افتاد، محمد بن عبدالله، نفس زكيه، چهار صد دينار، عطارى را داد و عطر و عود خريد و در پيرامون سرير حضرت سكينه (عليهاالسلام) در مجمره ها گذاشت و سوزانيد و هم روايت كرده از آن مخدره كه فرموده: پدرم با عمويم حضرت امام حسن مجتبي(عليه السلام) در حق من و مادرم فرمود:

 

             ** لعـمـرك انـنى لا حـب دارا ** 
                                           ** تكون بها سكينة و الرباب ** 

             ** احبهـما و ابـذل جـل مـالى ** 
                                           ** وليس لعاتب عندى عتاب **

 

والده اش حضرت رباب(عليهاالسلام) دختر امرءالقيس است كه او نيز مادر همان طفل رضيع، حضرت علي اصغر(عليه السلام) است كه در كربلا، بزخم تير، شهيد گشت و حضرت رباب(عليهاالسلام) را بعد از شهادت سيدالشهداء حضرت امام حسين(عليه السلام)، اشراف قريش، خواستگارى كردند كه ابداً اجابت نكرد و گفت: من بعد از مواصلت با پيغمبر با كس ديگر، مواصلت نكنم و بعد امام حسين (عليه السلام) شوهرى ديگر نخواهم و در مجلس ابن زياد(لعنةالله عليه) چون نظرش بر سر شوهرش افتاد، بى تاب شده و آن سر را گرفت و بوسيد و در كنار خود نهاد و نوحه سرائى كرد و گفت:

 

               ** واحسينا فلانسبت حسينا ** 
                                            ** قـصـدتـه اسـنة الا عـدآء ** 

               ** غـادروه بـكربلا صـريـعا ** 
                                            ** لاسقى الله جانبى كربلاء **

 

حضرت رباب(عليهاالسلام) بعد از واقعه كربلا، يكسال زياده زنده نماند و لايزال در گريه و سوگوارى گذرانيد و از آفتاب، به سايه نيامد تا وفات يافت.

ابن اثير در كامل گفته كه قولى است كه حضرت رباب(عليهاالسلام) يكسال سر قبر امام حسين (عليه السلام) اقامت نمود و پس آن، عود كرد به مدينه و از غصه و حزن بر آنحضرت وفات يافت.

 

 

^{منبع: کتاب فيض العلام فى عمل الشهور و وقايع الايام/ مؤلف: مرحوم حاج شيخ عباس قمي /باب هفتم: وقايع و اعمال ماه ربيع الأول.}

 

 

 

 

**اللّهم عجّل لوليک الفرج**

شهادت حضرت محسن بن علی(علیهماالسلام)

«ألسَّلامُ عَلَیکَ یَا مُحسِن بنِ عَلي(عَلَیهمَاالسّلام)»

 

               ** خبـیـثان، قـلب مـولا را شـکستـنـد **
                                               ** حـریم عـرش اعـلی را شـکسـتـند **

               ** به پیش چـشم حیـدر(ع) از ره کـین **
                                               ** زدند پهلوی زهراء(س) را شکستند **

*********************

فَقُلِ الحَمدُلِلّّهِ الَّذي نَجَّینا مِنَ القُومِ الظّالِمینَ.
حمد و ستایش خداوندی را که ما را (بوسیله سفینه نجات و هدایت) از (معاشرت) با گروه ستمکاران نجات و رهائی بخشید.

^{« سورۀ مؤمنون.آیه ۲۸ »}

*********************

قالَ رَسُولُ اللهِ(صلی الله علیه و آله وسلم) : ... وَاعلَم یا أباذَرٍّ: إنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ أهلَ بَیتي
في اُمَّتي کَسَفینَةِ نُوحٍ مَن رَکِبَها نَجی وَ مَن رَغِبَ عَنها غَرَقَ،وَ مِثلَ
بابِ حِطَّةٍ في بَني إسرائیلَ مَن دَخَلَهُ کانَ آمِناً.

*********************

«ایام شوم سقیفه بنی ساعده»

اولین هفته بعد از رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) ــ ۲۸ صفر لغایت ۵ ربیع الاول ــ سالگرد ایام شهادت حضرت محسن بن علی(صلوات الله علیهما) اولین شهید راه قرآن و عترت، و نهاده شدن بنیاد ظلم بر اهل بیت رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) را به ساحت مقدّس حضرت بقیّة الله الأعظم،حجّة بن الحسن العسکری(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تسلیت عرض می نمائیم.

 

• گناهان و جنایات خلق که منجر به غیبت امام زمان(صلوات الله علیه) گردیده است از آثار شوم سقیفه است.
• سقیفه حکم خدا و دستور پیغمبر اسلام نبود،بلکه مخالفین غدیر و منافقینِ از اصحاب پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) آن را برپا نمودند.
• خداوند تبارک و تعالی سفینه نجات و هدایت را در اطاعت عترت پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) قرار داده است.
• شیطان و منافقین به جای سفینه هدایت ، سقیفه ضلالت و مضلّت را برپا کردند،و تمام مصیبات،بدعتها،گمراهی ها،بی دینی ها و ظلمتها از سقیفه آغاز شد.
• تمام مصیبات و گرفتاریهای آل محمّد(صلوات الله علیهم) از آثار شوم سقیفه است.

 

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود:

۱ـ ... و امّا دخترم فاطمه(سلام الله علیها) ... خـدایـا لـعـنـت کـن کسی که بر او ظلم می کند ... و جاویدان کن در آتش خودت کسی که چنان بر پهلویش می زند تا فرزندش محسن(علیه السلام) را سقط می کند... « این جمله در نوشته ها و تاریخ سنّی های عُمَری ثبت است و از کتاب معتبر خودشان نقل شده است » ^(۱)

۲ـ شهرستانی(سُنّی) گوید: ابراهیم بن سیّار بن هانی نظّام گوید: عمر (لعنة الله علیه) در روز بیعت(سقیفه) طوری به شکم حضرت فاطمه(علیها السلام) کوبید که جنین(محسن"علیه السلام") از شکمش افتاد و فریاد می زد خانه اش را با تمام افراد خانه آتش بزنید،در حالی که در خانه کسی غیر از علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) نبود. ^(۲)

۳ـ ابن ابی الحدید(سُنّی) در شرح نهج البلاغه می گوید: استادم ابوجعفر نقیب گفت: ... ظاهر آنست که اگر پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) زنده می بود، ریختن خون آن کسی که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را ترسانیده بطوری که فرزندش (محسن"علیه السلام") سقط گردیده، جایز می دانست.

*********************
                                                                                 

مـحـسـن(علیه السلام): کوچکترین فرزند حضرت فاطمه زهراء و علیّ مرتضی(صلوات الله علیهم) است.^(۳)

مـحـسـن(علیه السلام): اولین،کوچکترین و مظلومترین شهید در راه حفظ قرآن و ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) است.^(۴)

مـحـسـن(علیه السلام): اولین کسی است که فردای قیامت برای او دادخواهی و بوسیله او بر علیه دشمنان حضرت علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه زهراء(علیهاالسلام) مخاصمه شود.^(۵)

مـحـسـن(علیه السلام): شهیدی است که زودتر از مادرش حضرت زهراء(سلام الله علیها) به دیدار پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) و استقبال شهادت رفت و همچون مادر مظلومه اش،قبرش مخفی است. ^(۶) 

مـحـسـن(علیه السلام): قرآن در سورۀ تکویر از محسن شهید(علیه السلام) به «مَوؤُدَة» به معنی «به ستم کشته شده» خبر داده است.^(۷)

مـحـسـن(علیه السلام): پنجمین ثمرۀ ولایت است که تأویل آیات « وَ إذَا المَوؤُدَةُ سُئِلَت*بِأیِّ ذَنبٍ قُتِلَت » در شأن او است.(س۸۱/ ۸و۹) ^(۸)

مـحـسـن(علیه السلام): سقط شده به علت اینکه دوّمی یعنی عمربن الخطاب(لعنة الله علیه)، با لگد به پهلوی مادرش زهراء(سلام الله علیها) زد.^(۹)

مـحـسـن(علیه السلام): به علت اینکه دومی با لگد درب آتش گرفته را بر روی مادر مظلومه اش انداخت،سِقط شده است.^(۱۰)

مـحـسـن(علیه السلام): کسی است که شهادت و سقط او همانند سقوط برادرش امام حسین(علیه السلام) از روی اسب در عاشوراء است. ^(۱۱)

      

               ** اَلـیـَومَ جَـرَّدَتِ الـسّـَقـیـفَةُ سَـیفَهـا **
                                              ** فَـغَـذا بـِهِ رَأسُ الـحُسَـیـنِ قـَطـیعا **

               ** اَلـیَـومَ مـِن إسقـاطِ فـاطِمَ مـُحسِنا **
                                              ** سَقَطَ الحَسَینُ عَنِ الجَوادِ صَریعا **

 

مـحـسـن(علیه السلام): اولین قربانی سقیفه ای است که مخالفین غدیر و دشمنان امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) برپا نمودند و بغض خود را به حضرت علی(علیه السلام) با شهید نمودن امام حسن و امام حسین(صلوات الله علیهما) تکرار نمودند.^(۱۲)

مـحـسـن(علیه السلام): در قرآن قاتلان او بنام «جبت و طاغوت» هستند که خود و پیروانشان تا روز قیامت مورد لعنت خداوند هستند.

                          «وَ مَن یَلعَنِ اللهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصیراً»  ^{(نساء/ ۵۱-۵۲)}

مـحـسـن(علیه السلام): لعن نمودن بر قاتلان او که «جبت و طاغوت» هستند،باعث نوشته نشدن گناه در صحیفه اعمال مؤمنین و وسیله آمرزش گناهان است.^(۱۳)

 

 

 

 

*** اَللَّهُمَّ العَنِ الجِبتَ وَ الطّاغوت وَ النَّعثَل وَ عَذّبهُم عَذاباً شَدیداً ***

 

^{(۱) فرائد السّمطَین،ج۲،ص۳۵.تألیف امام کبیر اکمل ابراهیم بن محمد بن ابی بکر بن محمد جُوَینی شافعی صوفی.
(۲) الملل و النّحل،ج۱،ص۵۷.
(۳)و(۴)و(۵) بیت الأحزان.
(۶)و(۷)و(۸) بحارالأنوار،ج۵۳،ص۲۳.
(۹)و(۱۰) بیت الأحزان.
(۱۱)و(۱۲)و(۱۳) شفاءالصدور،ج۲،ص ۳۷۹.}     

*********************

«السّلام عليک يا محسن بن علي(ع)»

         ** محسن(ع)اي غنچه نشکفته من                    از ستم صيد به خـون خفته من **

         ** تـو مـرا روح و روانـي پـسـرم                     پـرپـر از بــاد خــزانـي پـســرم **

         ** ديده نگـشـوده به عـالـم مُـردي                    هــمچنـان غـنـچـه گل افـسردي **

         ** چون که رفـتي تو به نزد پـدرم                     فاش بر گـو تو به آن تاج سرم **

         ** بـعـد تو آن دو بـهـم پـيـوسـتـنـد                     سـيـنـه فـاطمه(س) را بشکستند **

         ** سـيـنـه اي که چـو گـل بـوئيدي                     از ره مـهــر و وفـا بــوسـيـدي **

         ** گشته سـوراخ ز مـسـمـار پدر                     از فـــشـــار در و ديـــوار پــدر **

         ** اي پدر جان ز جهان سير شدم                     در جـوانـي بـه خـدا پـيـر شـدم **

 

 

^{منبع شعر: کتاب زمزمه هاي مرحوم حاج احمد دلجو، ص33.}

 

 

 

 

**اللّهم عجّل لوليک الفرج**